وصیت نامه شهید حسین توکلی زاده

ای خدای من لبیک ای ا... من لبیک ای عزیز من لبیک

ای خدای من عذاب الیم تو به پوست و رگ نازک من بسیار سخت و طاقت فرساست، وای بر من از آتش غضب الهی، وای بر من از آتشی که گناهان
 بر افروخته ام و از آن وحشت دارم. پس بارالها تو ما را از لغزشها و خطاهای دنیا بدور دار، که اگر دچار آن شویم در واقع از رسیدن به شهادت که آرزوی هر عاشقی است محروم شده ایم، بار خدایا بما لیاقت نفس کشیدن،حرف زدن، سکوت و از همه مهمتر عبادت خالصانه را عطا فرما تا تمامی کارها برای رضای تو باشد.

خداوندا شهادت را که هر بسیجی و سپاهی و هزاران بنده مخصلت که در انتظار آن هستند و خاضعانه در طلب آن هستند نصیبمان بگردان تا در پیشگاه آقا حضرت سیدالشهدا ء امام حسین (ع) رو سیاه نباشیم، پروردگارا تمام اینها با یک نظر رحمتت، ای مولی من انجام میشود.

در ضمن میخواهم بگویم که این وصیت نامه نیست و در اصل نصیحت نامه است. نصیحت من به شما امت حزب ا... این است که حضرت امام را تنها نگذارید.

از برادرانم و امت حزب ا... میخواهم که راه تمامی شهدا را ادامه دهند. هر هفته به نماز جمعه بروند تا صفوف آن همیشه فشرده باشد و از این عظمت لرزه بر جان دشمنان اسلام بیفتد و نیز مساجد را خالی نگذارید.

نصیحت دیگر من به خواهران حزب ا.. است که در درجه اول حجاب خود را حفظ کنند و دوم آنکه بچه های خود را مثل یک رزمنده بزرگ کنند و در زندگی زینب وار زندگی کنند.

مادرم و پدر عزیزم ببخشید که نتوانستم زحمتهای شما را جبران کنم من واقعا در دادگاه خداوند متعال شرمنده هستم. مادر و پدر، من را حلال کنید از برادران و خواهران و آشنایان میخواهم که هر بدی از من دیده اند مرا ببخشند.

14/11/64 مصادف با 23 جمادی الاول